Traktat z Lizbony wprowadził wiele zmian do funkcjonowania Unii Europejskiej. W ich wyniku instytucja ta de iure uzyskała status organizacji międzynarodowej, de facto wykracza jednak poza klasyczną jej definicję. Łączy w sobie elementy organizacji międzynarodowej, w ramach której zachodzą procesy ponadnarodowego oraz międzyrządowego zarządzania. Cechy te, pomimo założeń reformy lizbońskiej o uczynieniu jej spójną instytucją o charakterze klasycznej organizacji międzynarodowej, zostały wzmocnione, a nie osłabione. W pracy poruszono zagadnienia: zmian, jakie dla funkcjonowania Unii Europejskiej wprowadził Traktat z Lizbony w kontekście jej: instytucji, procesu decyzyjnego oraz obecności w relacjach międzynarodowych; specyfiki instytucjonalizacji w ramach Unii Europejskiej, jaka wyłoniła się po wejściu w życie ostatniego traktatu reformującego; sposobu wyjaśnienia zmian traktatowych przez współczesne teorie studiów europejskich. Praca stanowi kompendium wiedzy o specyfice instytucjonalizacji w ramach Unii Europejskiej, jaka zachodzi na podstawie zapisów Traktatu z Lizbony. Adresowana jest do zainteresowanych analizą kierunku ewolucji procesu integracji europejskiej, jak również badaniem współczesnych form instytucjonalizacji w ramach stosunków międzynarodowych.
